Kızanlar olabilir ama bu takımı Ersun Yanal kurdu. Kaybedince Yanal, kazanınca da Yanal akla gelmeli. Ya da tam tersi. Abdülkadir ile Yusuf’u da çıkaran o. Sorulması gerekenler ne?

Ne oldu Trabzonspor’a da kazanmaya başladı? Son 3-4 haftada, kalesinde ciddi pozisyonlar vermedi. Kasımpaşa maçının son dakikasında Onur’un kurtardığı gibi pozisyonlar olmadı değil. Ve Trabzonspor eskiye göre daha isyankar ve itiraz ediyor. Oyuna oyun, mücadeleye mücadele ederek karşılık veriyor. Geçen haftaki Antalya maçını saymazsak tabii

Saha içindeki eksileri neydi, hala devam ediyor mu? Trabzonspor, rakibini ortada karşılamadı mı, kalesinde tehlikeler görmesi normal. Yani futbolun en bilinen ön libero sorunu. Okay ve Onazzi’ye olan güvenle aşıldı. Rıza Çalımbay ve ona benzer teknik adamlar, oyunculara güvendiğini göstermeli. Yanal’dan farklı olarak Çalımbay, oyuncusuna güvendiğini gösteriyor. 

Bir başka önemli nokta, kazana kazana giderseniz, sahaya daha güçlü çıkarsınız. Ki öyle de oluyor. Kazanan takımın motivasyonu, kaybeden takıma göre yarım ve bazen 1 fazladır. 

Trabzonspor, kötü giderken kendi standartlarının altındaydı. Bugün kendi standartlarına skor olarak yaklaştı. Yani kötü oynasa da büyük olmanın kuralı; KAZANMAK. Onu yapıyor. Ve tabii sürekli maçın içinde kalıyor. Eskiye göre en büyük fark, kaybedebiliriz ama mücadele edelim. 

Trabzonspor’da oyuncularından, vasat olanlar da var dı, gününde olanlar da. Ne olursa olsun, kötü de oynasa, Abdülkadir, soyunma odasında kadro yazılırken, ismi tahtaya ilk yazılacaklardan. Hem hızlı ileri çıkarak, takımı öne taşıyor hem de geriye koşarak takıma yardımcı oluyor.

Burak, yaşlandı, giden bir daha gelmesin eleştirilerini şimdiden çürüttü. 12 maç 13 gol. Daha ne ister ki taraftar.

Trabzonspor, büyük takım psikolojisiyle 3 puanı 3 golle aldı. Son dakikalarda 1 gol yiyebilirdi ama 2 gol attı. Burada da kaleci Onur farkı ortaya çıktı.